Thai "Student" Protest Leader Parit "Penguin" Chiwarak Visited US Embassy At Least Twice (UPDATE)

A few days ago, I received an email from American Embassy Officer stating that I was honored by Mr. Glin Davies, the Ambassador of Thailand and his wife invited him to discuss youth issues with 7-8 Youth Driver.

So this morning, I was the first time I tied a tie to a suit out of the house. I took a motorcycle from BTS Ploenchit along the radio road to the front of the ambassador's home. I walked in with another lady. Security staff checked our national ID card a little before inviting us. Walking down a short road straight into a classic wooden building in the middle of a big lawn.

When we both reached the doorstep, an American Ambassador, a tall, big figure came out to us and took us on the second floor. When I walked up, I saw a group of Thai people who joined the meeting before standing with the man. Americans wear blue suits around their fifties, gently crowned with a bright blue suit and two other American ambassadors.

The man was ′′ Glynn Davies the same American ambassador to the Sri Siam women's group protested a few days ago.

The ambassador invited me to shake hands, greet us, talk to each other. He asked for many raw health substances, but alas in English, I was not strong enough to listen to all the questions, understand all. In fact, it was more nervous than I smiled at my face. Let's get bored and tell the ambassador that I don't communicate in English.

Ambassador smiled at me and understood that it's okay. We talked about the activities I did for a while before he welcomed another new guest. Ambassador and Mr. Jacqueline. Your wife invited us to sit on a couch around a big wooden table with a set of snacks lined up. As we sat down, another group of staff poured us some tea and the conversation began.

The ambassador asked us to introduce myself to him. So he asked me to introduce myself first. I introduced myself as Secretary-General Education Group for Thai Youth Power Activist. When the introduction ended, we began to talk about various issues we divided. About the role of the US in development of Thai education, according to the words of the U.S. ambassador tries to position as a supporter of Thailand's development. As Thailand will be central to ASEAN, we try to offer possible ways that America will improve the opportunity to learn English for Thai children. Whether it's an interesting support of English Entertainment Media, empowerment, foreign teachers, and more scholarships for Thai students.

We discussed many things, gender equality, social media, mental freedom, English language freedom, ASEAN hospitality preparation and STEM (Science Technology Engineering Mathematics). I certainly didn't miss to fill the topic of connectivity. Integrated with Civic Education for sure.

Truthfully, the point we spoke to each other wasn't in detail, but it was an opportunity for us to get to know each other. Today's conversation made me know the humanity of Ambassador Davies more. He was a low speaker. And answer every conversation we speak with. When he talks to the band, he breaks his eyes and sees everyone thoroughly. And when he speaks to someone, including me, his eyes, he looks at me in those eyes of Mr Davies. I saw a hawk flipping wings from the eyes. I thought he was a ′′ gangster ′′ when he was a deep, polite, but powerful, pious. There was some power in me. I thought this power was the ambassador. Weis read the statement with the front of Minister Don Pramat, central discipline, Ministry of Foreign Affairs.

But his horror is that he is too pious. So pious that I cannot foresee what he is thinking in his mind. However, we both know that there is no sincerity in the diplomacy. Such a pity that we have learned. Ambassador Davies for only 2 hours. Otherwise I would have understood many things more.

No matter how sincere the U.S. is to help develop our education. At least it's better to have friends than to have enemies. Especially friends who at least care about human rights shouldn't be cut off. And at the end, the most important thing from meeting the ambassador today is.

#ชีสเค้กอร่อยมาก

P.S. I forgot to remove the shirt guy. So embarrassed.

P.S. 2 cheesecake is really yummy

บทสนทนาระหว่างผมและท่านทูตเดวีส์

เมื่อไม่กี่วันก่อน ผมได้รับอีเมลจากเจ้าหน้าที่ประจำสถานทูตอเมริกา แจ้งว่าผมได้รับเกียรติจากท่านกลิน เดวีส์ เอกอัครราชทูตสหรัฐอเมริกาประจำประเทศไทยและภริยา เชิญให้เข้าร่วมหารือประเด็นเยาวชนพร้อมกับคนขับเคลื่อนประเด็นเยาวชนอีก 7-8 คน

ดังนั้น เช้านี้ผมจึงเป็นครั้งแรกที่ผมผูกไท้ใส่สูทออกจากบ้าน ผมนั่งวินมอเตอร์ไซค์จาก BTS เพลินจิตไปตามแนวถนนวิทยุจนถึงหน้าบ้านพักเอกอัครราชทูต ผมเดินเข้าไปพร้อมกับสุภาพสตรีอีกท่านหนึ่ง เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยตรวจสอบบัตรประชาชนของเราเล็กน้อยก่อนที่จะเชิญให้พวกเราเดินไปตามถนนสั้น ๆ ตรงเข้าไปยังอาคารไม้ทรงคลาสสิคกลางสนามหญ้าใหญ่

เมื่อพวกเราทั้งสองคนถึงหน้าประตู เจ้าหน้าที่ทูตชาวอเมริกันท่านหนึ่ง รูปร่างสูงใหญ่ออกมารับรองพวกผมและพาพวกเราเดินขึ้นไปบนชั้นสอง เมื่อผมเดินขึ้นไปถึง ผมเห็นคนไทยกลุ่มหนึ่ง คงจะเป็นผู้ร่วมประชุมคนอื่น ๆ ที่มาถึงก่อน ยืนสนทนากับชายชาวอเมริกันสวมสูทสีน้ำเงิน อายุราวห้าสิบปลาย ๆ ที่ยินเคียงข้างสุภาพสตรีสวมชุดสีฟ้าสดใส และเจ้าหน้าที่ทูตชาวอเมริกันอีกสองคน

ชายคนนั้นคือ "กลินน์ เดวีส์" เอกอัครราชทูตอเมริกา คนเดียวกับที่กลุ่มสตรีศรีสยามชุมนุมประท้วงไปเมื่อไม่กี่วันก่อนหน้านี้

ท่านทูตเชื้อเชิญให้ผมจับมือทักทาย เราพูดคุยกันตามมารยาท ท่านถามสารทุกข์สุขดิบหลายอย่าง แต่อนิจจา ภาษาอังกฤษผมยังไม่แข็งแรงพอที่จะฟังทุกคำถามได้เข้าใจทั้งหมด อันที่จริงก็คือประหม่ามากกว่า ผมเลยยิ้มหน้าเจื่อน ๆ แล้วบอกท่านทูตว่าผมสื่อสารภาษาอังกฤษไม่คล่องแคล่วเท่าไหร่

ท่านทูตยิ้มให้ผม เป็นอันเข้าใจกันว่าไม่เป็นไร เราคุยกันกันถึงเรื่องกิจกรรมที่ผมทำอยู่สักพักหนึ่งก่อนที่ท่านจะไปต้อนรับแขกท่านอื่นที่เพิ่งมาใหม่ เมื่อเวลาผ่านไปได้สักพักหนึ่ง ท่านทูตและคุณแจ็คเกอลีน ภริยาของท่านก็เชื้อเชิญพวกเราให้ไปนั่งบนโซฟารอบโต๊ะไม้ใหญ่ที่มีชุดของว่างวางเรียงราย เมื่อพวกเรานั่งลง เจ้าหน้าที่อีกกลุ่มหนึ่งก็รินน้ำชาให้พวกเรา และการสนทนาก็เริ่มต้นขึ้น

ท่านทูตขอให้พวกเราแนะนำตัว ผมนั่งอยู่ข้าง ๆ เขา เขาจึงขอให้ผมแนะนำตัวเป็นคนแรก ผมแนะนำตัวในฐานะเลขาธิการกลุ่มการศึกษาเพื่อความเป็นไท นักเคลื่อนไหวประเด็นพลังเยาวชน เมื่อสิ้นสุดการแนะนำตัวแล้ว เราก็เริ่มพูดถึงประเด็นต่าง ๆ เราหารือถึงบทบาทของสหรัฐฯ ในการพัฒนาการศึกษาไทย อ้างอิงจากคำพูดของท่านทูต สหรัฐอเมริกาพยายามจะวางตัวในฐานะผู้สนับสนุนการพัฒนาของประเทศไทย ในฐานะที่ไทยจะเป็นศูนย์กลางของอาเซียน เราพยายามเสนอแนวทางที่เป็นไปได้ ที่อเมริกาจะช่วยพัฒนาโอกาสในการเรียนภาษาอังกฤษของเด็กไทย ไม่ว่าจะเป็น การสนับสนุนสื่อบันเทิงภาษาอังกฤษที่น่าสนใจ การส่งเสริมการแลกเปลี่นยวัฒนธรรม การส่งเสริมครูต่างชาติ และการสนับสนุนทุนสำหรับนักเรียนไทยมากขึ้น

เราพูดคุยกันอีกหลายเรื่อง ทั้งเรื่องความเท่าเทียมกันทางเพศ เรื่องโซเชียลมีเดีย เสรีภาพทางความคิดในสถานศึกษา การเรียนภาษาอังกฤษ การเตรียมตัวต้อนรับอาเซียน และเรื่อง STEM (Science Technology Engineering Mathematics) แน่นอนว่าผมไม่พลาดที่จะเติมประเด็นเรื่องการโยงวิชาทางสายวิทย์ให้บูรณาการกับ Civic Education แน่นอน

อันทีจริง ประเด็นที่เราพูดกันไม่ได้ลงรายละเอียดลึกมาก แต่เป็นโอกาสให้เราได้ทำความรู้จักกัน บทสนทนาวันนี้ก็ทำให้ผมได้รู้จักความเป็นมนุษย์ของท่านทูตเดวีส์มากขึ้น เขาเป็นคนพูดจาเสียงทุ้มต่ำ และตอบทุกบทสนทนาที่เราพูดด้วย เมื่อเขาพูดกับวง เขาจะแบ่งสายตามองทุกคนอย่างทั่วถึง และเมื่อเขาพูดกับคนใดคนหนึ่ง รวมถึงผม สายตาของเขาก็จะจับจ้องอยู่ที่ผม ในแววตาคู่นั้นของท่านเดวีส์ ผมเห็นเหยี่ยวที่กำลังกระพือปีก จากการมองตา ผมคิดว่าเขาเป็นคน "นักเลง" พอตัว สุขุมลุ่มลึก สุภาพแต่ทรงอำนาจ น่ายำเกรง มีพลังบางอย่างอยู่ในตัว ผมคิดว่าพลังนี้กระมังที่ทำให้ท่านทูตเดวีส์อ่านแถลงการณ์หักหน้าท่านรัฐมนตรีดอน ปรมัตถ์วินัยกลางกระทรวงการต่างประเทศได้

แต่ความน่ากลัวของเขาก็คือ เขาน่ายำเกรงเกินไป น่ายำเกรงจนผมไม่อาจล่วงรู็ได้ว่าแท้จริงแล้วเขากำลังคิดอะไรอยู่ในใจ แต่อย่างไรก็ตามที เราต่างก็รู้กันดีว่าไม่มีความจริงใจในวงการทูตอยู่แล้ว เสียดายจริง ๆ ที่มีเวลาเรียนรู้ท่านทูตเดวีส์เพียงแค่ 2 ชั่วโมง ไม่เช่นนั้นผมคงจะเข้าใจอะไรหลายอย่างมากกว่านี้

ไม่ว่าสหรัฐอเมริกามีความจริงใจที่จะช่วยพัฒนาการศึกษาเรามากน้อยขนาดไหน อย่างน้อย ๆ มีมิตรก็ยังดีกว่ามีศัตรู โดยเฉพาะอย่างยิ่ง มิตรที่อย่างน้อยลมปากก็ยังแคร์สิทธิมนุษยชน ไม่ควรตัดขาด และสุดท้าย สาระที่สำคัญที่สุดจากการเข้าพบท่านทูตวันนี้ก็คือ

#ชีสเค้กอร่อยมาก

ปล. รูปที่แล้วลืมลบชายเสื้อออก อายมากเลยอะ

ปล.2 ชีสเค้กอร่อยจริง ๆ นะ